12 วันในเกรอาร์

     เกรอา เป็นนามของดินแดนมิติเอกเทศซึ่งตั้งดำรงอยู่ระหว่างโลกแห่งชีวิต และ โลกแห่งความตาย กล่าวอีกนัยหนึ่ง เกรอาก็คือดินแดนแห่งจินตภาพ เหมือนกับแผ่นเส้นใยเล็ก ๆ ที่กั้นระหว่างสองโลกเอาไว้

มันคือดินแดนที่ถึงจะเห็นแต่ก็เหมือนไม่เห็น บ่อยครั้งก็มักจะมีผู้หลงทางจำนวนมากที่หลุดเข้ามาอย่างถาวร มีทั้งผู้สูญเสียเป้าหมายในการดำรงอยู่ ผู้ที่ปิดกั้นความเป็นจริง ผู้ยึดติดในอะไรบางสิ่งบางอย่าง หรือบุคคลที่มีบาปมากเกินไป พวกเขาจะถูกเชื้อเชิญ(ดึงตัว) เข้ามายังเกรอา โดยไม่มีเหตุผล อย่าว่าแต่เหตุผลที่ 'มัน' ดึงตัวพวกเขาเข้ามา แม้กระทั่งคำถามที่ว่ามันเกิดขึ้นมาอย่างไร ตอนไหน ทำไม 'มัน' จึงมีชีวิต แม้แต่พระผู้เป็นเจ้าก็ยังไม่อาจจะหาคำตอบได้ นับหลายล้านปีผ่านไป เกรอาก็ยังคงดำรงอยู่ เพิ่มไปด้วยผู้หลงทางที่ถูกกลืนกินเป็นจำนวนมาก พวกมันเรียกว่า 'อันเดน(Unden)' ผู้ซึ่งสูญเสียความเป็นมนุษย์ไปจนหมดสิ้น เปรียบกับสัตว์ป่าทั้งหลายที่ทำเพียงแต่การฆ่า ทำลาย หากมีอำนาจมากก็จะสามารถหลอกลวง และควบคุมผู้หลงทางอื่นๆที่ยังคงหลงเหลือตัวตนอยู่

ในเกรอามีคำกล่าวของผู้หลงทางว่า " แม้รู้ว่าตาย ก็อย่ายอมที่จะตาย " อธิบายคือ แม้ว่าผู้หลงทางจะทราบว่าได้ตายจากโลกแห่งความเป็นจริง ก็อย่ายินยอมที่จะได้ตายในเกรอา เนื่องด้วยการที่ตายอยู่ในเกรอา เลวร้ายเสียยิ่งกว่าการอยู่ในโลกแห่งความตายเสียอีก

แม้เกรอาจะดูเหมือนว่าจะไร้ซึ่งกฎระเบียบ แต่ก็ยังคงมีการปกครองภายใน ซึ่งแบ่งเป็น 3 ฝ่าย คือทางสว่างแลเทางมืด ในฝ่ายของทางสว่าง มี 3 เมือง คือ เมตตา ยินดี และ รัก ส่วนทางมืดมีอยู่ 6 เมือง คือ โลภะ โทสะ ราคะ ตะกละ อัตตา และ ริษยานอกจากนี้ยังคงมีสถานที่หนึ่งซึ่งเป็นเมืองร้าง ถูกหุ้มครอบไว้ด้วยเกราะพลังงาน และจะถูกปลดออกในทุก 3 ปี เล่าลือกันว่าหากสามารถที่จะเปิดประตูยักษ์ ซึ่งถูกพันธนาการไว้ในเมืองได้ และสามารถที่จะเข้าไปได้ ผู้ที่มีชีวิตอยู่ก็จะกลับสู่โลกของพวกเขา ผู้ที่ตายก็จะได้รับปราถนาสุดท้าย และถูกส่งไปสู่โลกแห่งความตายต่อไป อย่างไรก็ดี ด้วยคำลือนี้ ทำให้เกิดสงครามครั้งใหญ่ ในทุก ๆ สามปี ผู้หลงทางนับหมื่นรายจากทั้งสองฝั่งถูกสังเวยโดยไม่ได้อะไรกลับมา ผู้ที่ตายในสงครามและภายในเมืองก็จะแตกสลายและถูกรวมเข้ากับเกรอา ไม่มีเกิด ไม่มีตาย ไม่มีอะไรเลย แต่หากผู้ถูกกลืนกินตายลง ตัวตนของพวกเขาจะถูกเรียกกลับคืนมา และจะตื่นขึ้นในเมืองของฝายสว่าง กลายเป็นสงครามที่ไม่มีวันจบสิ้น ดำเนินไปเป็นวงล้อ ตราบครั้งนี้ และต่อไป